Gdy się tak przez chwilę zastanowić, to zjawisko idoli jest nieskończenie fascynujące. W naszych kręgach kulturowych oczywiście prawie nie używa się tego pojęcia - w przeciwieństwie do Japonii - ale to absolutnie nie dyskwalifikuje faktu istnienia takowych.
Co zatem sprawia, iż jedna osoba potrafi poruszyć miliony innych? Jaka magia ma miejsce gdy ludzie płaczą ze szczęścia w reakcji na nową płytę, na koncert, na teledysk?
Uwielbiam Madonnę - ja, deklarowany przeciwnik popu - za tę właśnie magię. Na razie wprawdzie moje uwielbienie ograniczone jest do płyty 'Music' oraz jej poprzedniczki, ale to nie jest ważne. Wart zauważenia jest fakt osiągnięcia przez Madonnę - być może chwilowo, ale tak to już z oświeceniem bywa - poziomu geniuszu, na który może pozwolić sobie bardzo niewiele istot ludzkich. Ja w pełni swej naiwności wierzę, że idol to nie ktoś, kto tworzy dla zabawy, pieniędzy, satysfakcji. Hołdując takim wartościom poruszyć da się dziesiątki, może setki tysięcy słuchaczy - milionów nigdy. Prawdziwy idol to, w najdosłowniejszym tego stwierdzenia znaczeniu, istota wyższa. Nieważne jak żyje, co myśli - nikt nie jest przecież idealny (o czym Madonna zdecydowanie wie, skoro sama o tym śpiewa). Prawdziwy idol potrafi, jeśli chwila jest ku temu odpowiednia, sięgnąć umysłem, sercem czy tam duszą, znacznie dalej niż przeciętny człowieczek - nawet jeśli tylko na kilka chwil.
Takie właśnie jest 'Music' - efekt ekscentrycznego geniuszu przełożonego na język najbardziej pojemnej kategorii muzycznej na świecie. Królowa Popu z równym zaangażowaniem produkuje czystą dźwiękową rozrywkę, co rozdziera serce szczerością swoich ballad. Przy akompaniamencie elektroakustycznych wyładowań nowoczesnych brzmień oddaje się temu, co robi najlepiej.
Nie mieć tej płyty, nie doceniać zawartej na niej muzyki rozumiem jako równoznaczne z kompromitacją muzycznej wrażliwości. Ja osobiście z przyjemnością takiej kompromitacji unikam.
